﴿۱۴۸﴾ وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ

﴿۱۴۸﴾ وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ 

در اين زراعتها و نخلهائي كه ميوه‏ هايش شيرين و رسيده است. 

This is is an elaboration of in what is here” (26:146). Although gardens include palms, he mentioned palms separately because of their significance to them.Ṭalʿin palms is equivalent to blossoms in other trees.Haḍīm has been defined as overlapping and joined together.”

طلع

طلوع و مطلع به معنى آشكار شدن است. طَلَعَ الشَّمْسُ وَ الْكَوْكَبُ

به ميوه و غنچه و گل طلع گفته مى‏شود كه از درخت ظاهر مى‏شود. [انعام:99].

 در مجمع فرموده: طلع اولين ظهور ميوه خرماست . اين كلمه چهار بار در قرآن به كار رفته، سه بار در ميوه خرما. و آيه [صافات:65] درباره درخت زقّوم است.

أَذَلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ اَّقُّومِ ﴿۶۲﴾ آيا اين (نعمتهاي جاويدان بهشت) بهتر است يا درخت (نفرت انگيز) زقوم؟! (۶۲)

 إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ ﴿۶۳﴾ ما آن را مايه درد و رنج ظالمان قرار داديم. (۶۳)

 إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ ﴿۶۴﴾ درختي است كه از قعر جهنم مي‏رويد! (۶۴)

 طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ ﴿۶۵﴾ شكوفه آن مانند كله‏ هاي شياطين است. (۶۵)

 فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۶۶﴾ آنها (مجرمان) از آن مي‏خورند و شكم خود را از آن پر مي‏كنند. (۶۶) ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ ﴿۶۷﴾ سپس روي آن آب داغ متعفني مي‏نوشند. (۶۷)

 ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ ﴿۶۸﴾سپس بازگشت آنها به سوي جهنم است. (۶۸)

﴿۱۵۷﴾ فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ

﴿۱۵۶﴾ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ

﴿۱۵۵﴾ قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ